بررسی وراثت صالحان و استیصال طالحان در امت خاتم از منظر قرآن و عهدین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانش‌آموخته سطح چهار مرکز تخصصی مهدویت، قم.ایران

10.22081/jm.2024.68517.1090

چکیده

خدای سبحان، در قرآن کریم و کتب انبیای بنی‌‌اسرائیل، وعده وراثت صالحان بر زمین را داده است. ازآنجایی‌که طبق پژوهش انجام‌شده، وراثت صالحان همراه با استیصال طالحان است، این پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش است که وراثت صالحان و استیصال طالحان، در آخر‌الزّمان، در آیات قرآن کریم و کتاب عهدین، چگونه تبیین شده است؟ در پژوهش پیش‌‌رو، از روش‌‌های توصیفی-تحلیلی، تطبیقی و اکتشافی، بهره برده شده است. طبق بررسی آیات قرآن کریم و عهدین، اوّلاً، وعده وراثت صالحان بر زمین، دنیوی است، نه اُخروی، ثانیاً، تفسیر وراثت صالحان، به حکومت صالحان، معنای دقیق و کاملی نیست؛ ازاین‌رو هرگاه فرد یا افراد صالحی به حکومت برسند، مصداق آن، نخواهند بود، فقط یک مصداق دارد و آن هم در عصر ظهور، خواهد بود. ثالثاً، معنا و اصطلاح وراثت صالحان، در قرآن کریم و عهدین، بخشی از سنت داوری الهی در امت رسولان است، بدین‌شکل که خدای سبحان، در امت رسولان، داوری می‌‌کند، بدین‌نحو که مجرمان، با نزول عذاب استیصال، ریشه‌‌کن شده و صالحان از عذاب، نجات یافته و وارث اموال و جمیع مایملک آنان می‌‌شوند؛ ازاین‌رو براساس آیات قرآن و عهدین، وعده وراثت صالحان، در امت خاتم، همانند امت رسولان نخستین، با نابودی جمیع خطاکاران با نزول عذاب استیصال، تحقّق می‌‌یابد و زمین تا قیامت، میراث پارسایان خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

An Examination of the Succession of the Righteous People and the Desperation of the Corrupt People in the Last Prophet’s Era from the Perspective of the Qur'an and the Testaments

نویسنده [English]

  • Ali Moayedi
. Level Four (PhD) in Mahdiism, Islamic Seminary, Qom. Iran
چکیده [English]

Allah Almighty, in the Holy Qur’an and the books of the prophets of Bani-Israel, has promised the succession of the righteous people on earth. Since, according to the research, the succession of the righteous is accompanied by the desperation of the corrupt people, this research seeks to answer the question “How are the succession of the righteous and the desperation of the corrupt people, in the end of time, explained in the verses of the Holy Qur'an and the Testaments? In the present research, descriptive-analytical, comparative and exploratory methods have been used. According to the study of the verses of the Holy Qur'an and the Testaments, firstly, the promise of the succession of the righteous people on earth is devoted to this world, not the afterlife, and secondly, the interpretation of the succession of the righteous people to the government of the righteous people is not accurate and complete. Therefore, whenever a righteous person or persons reach the government, they will not be its example (the government of the righteous people), there is only one example, and that will be in the era of reappearance of Imam Mahdi. Thirdly, the meaning and term of the succession of the righteous people, in the Holy Qur'an and the Testaments, is a part of the tradition of divine judgment in the era of the prophets, in such a way that Allah Almighty judges in the era of the prophets. In this regard, the criminals are eradicated with the descent of the torment of desperation, and the righteous people are saved from the torment and inherit their property and all their possessions. Therefore, according to the verses of the Qur'an and the Testaments, the promise of the succession of the righteous people in the last prophet’s era, like the era of the first prophets, will be fulfilled with the eradication of all wrongdoers with the descent of the torment of desperation, and the earth will belong to the pious people until the Day of Resurrection.

کلیدواژه‌ها [English]

  • The torment of desperation
  • the succession of the righteous people
  • the inheritance of the righteous people
  • worldly judgment
  1. * قرآن کریم

    ** عهدین

    1. ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم. (1397ق). الغیبة للنعمانی. تهران: نشر صدوق‏.
    2. ابن فارس، احمد بن فارس. (1404ق). معجم مقاییس اللغه (ج3). قم: مکتب الاعلام الاسلامی‏.
    3. ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414ق). لسان العرب (ج11). بیروت: دار صادر.
    4. ابن‏عاشور، محمدطاهر. (1420ق). تفسیر التحریر و التنویر (المعروف بتفسیر ابن عاشور) (ج11و14). بیروت: مؤسسة التاریخ العربی‏.
    5. آرانی، جواد باغبانی. (1396). بررسی تطبیقی ارتباط آخرالزمان و موعود در قرآن و عهدین، پژوهش‌های مهدوی، 6(23)، صص 71-
    6. ازهرى، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغة (ج4). بیروت: دار احیاء التراث العربی‏.
    7. استرآبادى، على. (1409ق). تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
    8. بیضاوى، عبدالله بن عمر. (1418ق). أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوى) (ج3). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    9. پایدار، زهرا؛ دژآباد، حامد. (1392). رهیافت‌های مفسران فریقین درباره آیه 501 سوره انبیاء. فصلنامه مطالعات قرآنی، 4(16)، صص 77-
    10. پورسیدآقایی، سیدمسعود؛ حلفی، محمد و کاظمی، سیدمحسن. (1393)، مهدویت در قرآن (تأملی در آیه 105 سوره انبیاء). پژوهش‌‌های مهدوی، 3(10)، صص 1-
    11. جوهرى، اسماعیل بن حماد. (1376ق). الصحاح (ج1). بیروت: دار العلم للملایین‏.
    12. حویزى، عبدعلى بن جمعه. (1415ق). تفسیر نور الثقلین (ج4). قم: اسماعیلیان.
    13. راغب اصفهانى، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دار القلم‏.
    14. زحیلى، وهبه. (1411ق). التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج (ج11، چاپ دوم). دمشق: دار الفکر.
    15. سیوطى، عبدالرحمن بن ابى‏بکر. (1404ق). الدر المنثور فى التفسیر بالماثور (ج3 و5). قم: کتابخانه عمومى حضرت آیت‌الله العظمى مرعشى نجفى ره.
    16. شبر، عبدالله. (1407ق). الجوهر الثمین فی تفسیر الکتاب المبین (ج3). کویت: شرکة مکتبة الالفین.
    17. طباطبایى، سیدمحمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج3، 12، 13، 15 و 17). بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
    18. طبرسى، فضل بن حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن (ج4، 5، 6 و 8). تهران: ناصرخسرو.
    19. عیاشى، محمد بن مسعود. (1380ق). التفسیر(تفسیر العیاشی) (ج2). تهران: مکتبة العلمیة الاسلامیة.
    20. فخر رازى، محمد بن عمر. (1420ق). التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب) (ج17). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    21. قاسم‌نژاد، زهرا؛ انصاری‌پور، جمیله. (1397). وارثان زمین در پایان تاریخ از منظر تورات، زبور، انجیل و قرآن با تکیه بر اشتراکات، پژوهش های مهدوی، 7(26)، صص 153-
    22. قرشى بنابى، على‏اکبر. (1375). تفسیر احسن الحدیث (ج4و 6). تهران: بنیاد بعثت، مرکز چاپ و نشر.
    23. قرشى، على‌اکبر. (1371). قاموس قرآن (ج4). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    24. قمى، على بن ابراهیم. (1363). تفسیر القمی (ج8). قم: دار الکتاب.
    25. کلینى، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی (ج8). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    26. گنجی، فاطمه. (1396). بررسی آیه 105 انبیاء از منظر مفسران شیعه و اهل سنت. پویش در آموزش علوم انسانی، 3(9)، صص 1-
    27. مرتضى زبیدى، محمد بن محمد. (1414ق). تاج العروس. بیروت: دار الفکر.
    28. مکارم شیرازى، ناصر. (1371). تفسیر نمونه (ج9، 11، 13 و 17، چاپ دوم). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    29. میبدى، احمد بن محمد. (1371). کشف الاسرار و عدة الابرار (معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصارى، ج4). تهران: امیرکبیر.
    30. قمى مشهدى، محمد بن محمدرضا. (1368). تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.