The Preparatory Governance Model of Imam Khomeini: Indicators and Its Relation to Modern Governance

Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor, Department of Political Studies, Faculty of History and Political ‎Studies, Baqir al-Olum University, (Corresponding Author).‎

2 PhD Student in Public Policy-making, Faculty of History and Political Studies, Baqir al-‎Olum University, Qom, Iran.‎

10.22081/jm.2025.72302.1111

Abstract

The main issue of this study is the absence of a local and Islamic theoretical framework for governance aimed at realizing the Islamic civilizational project and preparing the conditions for the reappearance of Imam Mahdi. While the governance literature has primarily developed within Western modern frameworks such as good governance, network governance, or comparative governance, there is an urgent need for a novel model based on the principles of Imam Khomeini and the experience of the Islamic Republic of Iran. The theoretical necessity of this research lies in bridging the conceptual gap between modern governance theories and the religious–Islamic foundations of governance. Its practical necessity is evident in addressing the needs of policymakers in the Islamic Republic of Iran to design mechanisms that are just, participatory, and civilization-building. The objectives of the study include: extracting key components and principles of the preparatory governance model based on Imam Khomeini’s thought, clarifying the model’s relation to the components of the Islamic civilizational project, designing an analytical and operational framework for macro-level policymaking, and providing indicators and tools to evaluate the implementation of the model. The novelty of the research lies in presenting an alternative governance model that, in addition to relying on Islamic sources and the experience of the Islamic Revolution, can systematically leverage public participation, social justice, and social regeneration in service of the Islamic civilizational project. The research method is analytical–qualitative, based on a review of documents, texts, and works of classical and modern governance theorists, along with an analysis of Imam Khomeini’s thought and the experience of revolutionary institutions in the Islamic Republic. Key findings indicate that, compared to Western models, the preparatory governance model pays special attention to the semantic, value-based, and social dimensions of governance, rather than focusing solely on administrative and economic efficiency. By strengthening public participation, justice, independence, and wilayah-orientation, this model can lay the groundwork for moving toward the Islamic civilizational project.

Keywords

Main Subjects

References

* قرآن کریم
آنشل، کریستوفر؛ تورفینگ، جیکوب. (۱۴۰۳). دانشنامۀ حکمرانی: مجموعه نظریه‌های حکمرانی (مترجم: مجید غلامی و مهیار حسنی). تهران: نشر حکمرانی.
آهنگری، عبدالمجید. (۲۰۲۰). برآورد شاخص توسعه انسانی استان‌های ایران و بررسی تأثیر آن بر رشد اقتصادی با استفاده از منطق فازی. اهواز: دانشگاه شهید چمران اهواز.
اسمائیل، سید؛ بصیر، سیتی آرنی؛ هیاطی، سید عایشه؛ و سیاقی، محمد. (۲۰۲۳). شیوه‌های حکمرانی اسلامی: مطالعه‌ای جامع با تمرکز بر سازمان‌های غیردولتی. کوالالامپور: انتشارات دانشگاه مالایا.
خسروپناه، محسن. (۱۴۰۲). اصول حکمرانی اسلامی: تحقق آزادی، عدالت و امنیت است. تهران: دانشگاه امام صادق×.
خمینی، روح‌الله. (۱۳۶۷). تحریر الوسیله. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی+.
خمینی، روح‌الله. (۱۳۷۵). سخنرانی‌ها و نامه‌ها. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی+.
خمینی، روح‌الله. (۱۳۷۶). صحیفۀ نور (ج۲۰). تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی+.
خمینی، روح‌الله. (۱۳۷۷). ولایت فقیه. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی+.
خمینی، روح‌الله. (۱۳۷۹). صحیفه امام (ج۲، ۳، ۴، ۵، ۷، ۱۱، ۱۵، ۱۹، ۲۱، ۲۲). تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی+.
خمینی، روح‌الله. (۱۳۸۰). وصایای سیاسی و اجتماعی. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی+.
داداشی‌جوکندان، علیرضا؛ تقی پور، محمد؛ یوسفی، معصومه؛ قوامی، امیر حسین. (۱۴۰۰). طراحی مدل مدیریت سیاسی و حکمرانی خوب مبتنی بر دیدگاه اسلامی در عصر غیبت(با استفاده از روش داده بنیاد)، فصلنامه علمی پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی، 12(3)، صص 144-164.
رضایی، مهدی؛ رضوانی‌فر، محمدمهدی .(۱۳۹۸). دستورگرایی و سیاستگذاری عمومی در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، پژوهش حقوق عمومی، 21(63)، صص 42-9
شیرودی، مرتضی. (۱۳۹۰). آثار همبستگی ملی و مشارکت عمومی از منظر رهبر معظم انقلاب اسلامی. حِصون، (۶)، صص ۶۴‑۹۱. https://B2n.ir/bf3401
صداقت‌کیش، فاطمه؛ نصرالهی، سامان. (۱۳۹۵). تأملی در مفاهیم و ابعاد توسعه سیاسی و حکمرانی خوب. کنفرانس بین‌المللی نخبگان مدیریت. تهران: جهاد دانشگاهی.
عبدالهی، یحیی. (۱۴۰۱). جامعه و حکومت ولایی از منظر آیت‌الله خامنه‌ای. قم: مرکز تحقیقات اسلامی مجلس.
قدیمی، محمد. (29/05/1402). جنبش مردمی؛ بنیان جهاد سازندگی. ‏قابل دسترس در: ‏https://B2n.ir/re3720
کشاورز شکری، عباس؛ شجاعی شاهد ، جبار. (1395). تبلور حکمرانی خوب در اندیشه و سیره سیاسی امام خمینی &، مطالعات انقلاب اسلامی، تهران: دانشگاه امام حسین×، 2(2)، صص52-29.
متفکر، حسین ؛ بهاروندی، سهیلا. (1401). ارائه مدل مؤلفه‌ها و شاخص‌های حکمرانی اسلامی بر اساس تحلیل نظر خبرگان و کارشناسان حکمرانی مطلوب، 3(1). 74-37.
متفکر، حسین. (۱۳۹۶). ارائۀ مدل مؤلفه‌ها و شاخص‌های حکمرانی اسلامی. فصلنامۀ علمی - پژوهشی  مدیریت اسلامی، ۲(۲)، صص ۲۳‑۴۵.
متقی، محسن. (1389). گونه‌شناسی تهدیدهای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. آفاق امنیت، 3(۸)، صص ۱۴‑۳۵.
محمودی کیا، محمد. (1398). حکمرانی خوب در اندیشه و عمل سیاسی امام خمینی. تهران: پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، 6(19)، ص 82-57.
مروارید، میرزا حسنعلی. (۱۴۰۲). حکمرانی اسلامی مردم‌محور و ولایت‌پایه است. قم: مرکز تحقیقات اسلامی مجلس.
ناظمی اردکانی، محسن. (۱۳۹۸). تبیین مؤلفه‌های حکمرانی اسلامی. تهران: دانشگاه تهران.
نامخواه، مجتبی. (۱۳۹۴). نظریۀ انقلاب امام خمینی+. اندیشۀ سیاسی در اسلام، ۲(۵)، صص ۱۴۵‑۱۷۵.
نهادی، هادی. (۱۴۰۰). بررسی شاخص‌های حکمرانی خوب و حکمرانی شایسته از منظر نهج‌البلاغه. تهران: دانشگاه تهران.
ویلسون، جیمز کی. (۱۳۹۵). سیاست‌گذاری عمومی و بوروکراسی (مترجم: علی محمدی). تهران: سمت.
هیوود، هیو. (۱۴۰۱). مدیریت و سیاست‌های عمومی: نگاهی به حکمرانی معاصر (مترجم: سعید احمدی). تهران: مرکز مطالعات سیاست‌گذاری.
Wellman, B., & Berkowitz, S. D. (Eds.). (1988). Social Structures: A Network Approach (Vol.2). Cambridge: Cambridge University Press.

Files

Share

How to cite

Statistics